29. Prawa opieki

Harry
Na prośbę Lili pojechałem do szkoły Jo. Czekałem na korytarzu na jej wychowawczynie. W końcu kobieta wyszła z pokoju nauczycielskiego.
- A pani Liliana?-Zdziwiła się na mój widok
- Poprosiła mnie- odpowiedziałem i zapytałem.- Jakiś problem?
- Panie Styles nie jest pan prawnym opiekunem Joanny i nie mogę udzielić panu żadnych informacji. Proszę przyjechać z żoną.
- Dobrze. - odwróciłem się na pięcie i wróciłem do domu.
Od progu przywitała mnie moja córeczka. Strasznie była zadowolona z młodszego rodzeństwa. Wziąłem małą na ręce i poszedłem do salonu.
- Wiesz o co chodziło?- zapytała Lili szeptem.
- Nie. Czemu szepczemy?- moja żona wskazała głową na wózek, w którym spały bliźniaki.- Nauczycielka nie może mi powiedzieć o co chodzi bo nie jestem prawnym opiekunem Jo.- Wyjeśniłem smutny.
- Aha. Trzeba to zmienić.
- Naprawdę?
- Harry co się tak dziwisz. Oboje się nią opiekujemy.
Liliana
Właśnie wyszliśmy od prawnika. Nie było żadnych problemów z prawami do opieki. Wyszliśmy przed kancelarie marcowe słońce przebijało się przez chmury.
- Musimy tam wrócić- stwierdził Harry.
- Zapomniałeś czegoś?
- Tak. Chcę, żeby prawnie Darcy była twoją córką.
Złapał mnie za rękę i z powrotem wróciliśmy do prawnika. Nawet miał on przygotowane specjalne dokumenty. Po drodze zajechaliśmy do sklepu. W domu Bonnie i Louis zajmowali się dzieciakami.
- Sorry, że tak długo- powiedziałam.- Zajechaliśmy jeszcze do sklepu. Zostaniecie na obiad?
- Z chęcią- odpowiedział Louis patrząc na Bonnie która kiwała głową na tak.- I dzieciaki są kochane. Pomóc ci? Musę się podszkolić w gotowaniu, komuś obiecałem kolację własnej roboty.
- Możesz mi pomóc. 
Louis wziął ode mnie zakupy i poszliśmy do kuchni. Harry po chwili przyniósł resztę. Louis zabrał się za krojenie.
- Lou jak tak bardzo lubisz dzieci to czemu nie dorobisz się własnych?
- Wcześniej Eleanor nie chciała, a z Bonnie dopiero co się poznajemy. A czemu pytasz?
- Bo chcę być chrzestną- odpowiedziałam śmiejąc się.
- Wezmę to na uwagę.
Nawet udało nam się ugotować jadalny obiad. Louis za bardzo go posolił.
- Naprawdę jesteś zakochany- stwierdził Harry.
- No jestem.
- Widać i czuć.
- O co ci chodzi?- zapytał poddenerwowany.
- Lou kotku przesoliłeś obiad- zaśmiała się Bonnie.
Zjedliśmy obiad i siedzieliśmy na kanapie.
- Harry wiesz, że dzisiaj jest mecz.
- Wiem, miałem w planach go oglądać z synem.
- Ale ja się nigdzie nie ruszam i nie mam zamiaru oglądać meczu- zauważyłam biorąc do ręki pilot.
- Kochanie w tym domu jest jeszcze kilka innych telewizorów.
- To się przenieś.
- Ale stąd jest blisko do kuchni.
- Hazza będziesz oglądał mecz z synek zero piwa.
- Oh no dobra. Louis chodź obejrzymy mecz na górze.
Harry wziął Erica na ręce i poszli na górę, a my z Bonnie zaczęłyśmy się śmiać. Przyjaciółka trzymała Sam na rękach, a u mnie na kolanach siedziała Darcy. Jo z Niallem była w kinie na jakiejś bajce. Niall to był jej ulubiony wujek.

---

No i jakoś udało mi się wyskrobać ostatni rozdział. CHyba napiszę drugą cześć bo mam już pomysł tylko muszę go dopracować. Niedługo dodam epilog.