Rozdział 2 Olśnienie

Harry

Siedzę na tej durnej ławce a tego marchewkożercy jeszcze nie ma. Wyglądam jak osioł moje conversy i spodnie są w jakimś szlamie do tego każdy przechodzień na mnie patrzy. Dobrze, że nikt mnie nie poznaje.

- Harry- słyszę jak krzyczy mój przyjaciel- Stary co się stało.- patrzy na mnie zdziwiony.

- Szkoda gadać.- chciał jeszcze o coś spytać ale spojrzałem na niego groźnie. W ciszy poszliśmy do jego samochodu.

- Powiesz mi skąd masz tą torbę i czemu jesteś cały mokry?- zapytał w samochodzie.- Chciałbym wiedzieć dlaczego cały mój samochód będzie cuchnął tym czymś.

- Niech ci będzie. Byłem w parku i myślałem. Wtedy ją zobaczyłem, myślałem, że robi mi zdjęcia, wkurwiony wyrwałem jej aparat i razem z torbą wrzuciłem do jeziorka. Ona się na mnie wydarła i poszła, a ja wyłowiłem aparat.- Powiedziałem całą prawdę.

- Ładna była?- zapytał Lou.

- Śliczna, miała takie włosy i oczy.

- Harold z zasady dziewczyny mają włosy i oczy.- powiedział śmiejąc się.

- Jak wrócimy do domu zmiksuje ci wszystkie marchewki.

 Po tych słowach Louis zaczą mnie przepraszać i błagać abym oszczędził jego marchewki. Wybaczyłem i już nie miałem w planach masowej zemsty na pomarańczowych miłościach Luisa. Jestem ciekawy czy Eleanor nie jest czasem zazdrosna o marchewki. W końcu zajechaliśmy pod dom. Wszedłem do domu razem z Lou, od razu mnie zamurowało. Zayn i Niall biegali po pokoju, blondynek gonił mulata, a za nimi biegł wściekły Liam. Spojrzeliśmy na siebie z Lou i zaczęliśmy się śmiać. W końcu ktoś zwrócił na nas uwagę.

- A tobie co?- spytała Daddy Direction’s.

- Harry spotkał dziewczynę z aparatem i wrzucił go do brudnego jeziorka. Ta na niego nawrzeszczała, a on wyłowił rzeczony aparat.- wyjaśnił za mnie Lou.

- Ładna byłą?- zapytał Zayn, który przestał uciekać przed Niallem. Blondynek wykorzystał okazję i skoczył na niego. Obaj wylądowali na podłodze.

- Ładna.- odpowiedziałem i poszedłem na górę.

Izabella

Wracam do domu bez mojego nowego aparatu. Miał morze dwa tygodnie, a ten cholerny kretyn wrzucił go do stawu. Nawet nie wiem po co miałabym robić zdjęcia. Ten chłopak wydawał mi się znajomy. Może widziała go w szkole. Wiem tyle, że jak go zobaczę to go porostu zabiję. Dla aparatu jestem gotowa zrobić wszystko. Wchodzę do domu trzaskając drzwiami. W salonie siedzi tata i patrzy na mnie zdziwiony z zasady wchodzę do domu niezauważona.

- Córeczko co się stało, czemu nie odbierałaś telefonu?- zapytał.

- Bo jakiś imbecyl utopił go w stawie, razem z aparatem. – wkurzona idę do mojego pokoju.

Wchodzę do wielkiej łazienki, długa kąpiel na pewno pomoże. Napuściłam wody do wanny nalałam jagodowego płynu do kąpieli i od razu ku mojej satysfakcji pojawiła się gruba warstwa piany. Rozebrałam się i weszłam do wanny z ciepłą wodą. Prawie się zrelaksowałam, gdy mój tata zaczą pukać do drzwi.

- Córeczko jaki to zespół, który tak uwielbia Camil.

- One Direction, a co?- pytam mało zainteresowana, mało mnie obchodzą.

- A nie chciałabyś zabrać swojej przyjaciółki na koncert, akurat wypadają w jej urodziny. Będziecie mieć okazję ich poznać. To z nimi podpisałem kontrakt.

Z wrażenia zachłysnęłam się wodą. Będę miała idealny prezent dla niej. Do urodzin został tylko tydzień a ja nie miałam prezentu. Zerwałam się szybko z wanny i w ręczniku wyskoczyłam na korytarz.

- Jeszcze się pytasz, oczywiście, że tak. Ten prezent będzie idealny, Ema padnie jak się dowie co mam dla Camil. Muszę do niej zadzwonić.- skierowałam się do pokoju, po telefon. Nagle mnie olśniło mój telefon teraz pływa na dnie jeziora.- Tatusiu dasz mi zadzwonić .- spojrzałam na niego błagalnie.

- Dzwoń- powiedział podając mi iPhona – Tylko nie gadaj całą noc.

- Dobrze tatusiu.- odpowiedziałam uszczęśliwiona i odeszłam. Wybrałam numer koleżanki i czekając nuciłam sobie pod nosem Call me maybe.

- Cześć śpiewaczko.- usłyszałam głos przyjaciółki.

- Witaj tancereczko.- odpowiedziałam śmiejąc się do słuchawki.

- Czemu dzwonisz z telefonu taty?- zapytała

- To długa historia.- nie miałam ochoty o tym gadać.

- Mów.- nakazała, w myślach wyobraziłam jej groźną minę i mimowolnie się uśmiechnęłam.

- Jakiś palant utopił mi go razem z aparatem w jeziorku w parku.- streściłam

- Palant.

- Ale mam inne nowiny. – wypieszczałam radośnie.

- Jakie?- dopytywała

- W końcu mam idealny prezent dla Camil. Trzy bilety na sobotni koncert One Direction plus wejściówki z kulisy.

- Skąd, sama próbowałam je kupić, ale wszystkie wyprzedane.

-Mój kochany tatuś, podpisał z nimi kontrakt i załatwił.

-Yeey- zaczęłyśmy krzyczeć aż do pokoju wparował tata i Leo.

- Młoda czego krzyczysz?- zapytał braciszek, a ja zamiast mu odpowiedzieć, rzuciłam w niego niebieską poduszką.- Mogłabyś się ubrać.-dodał wychodząc. Moją uwagę przykuła płyta leżąca na biurku. Przyjrzałam się jej dokładnie.

- Czemu nic nie mówisz?- zapytała przyjaciółka.

- Wiem kto jest tym palantem, który utopił mi telefon i aparat.- odparłam

- Kto? Musimy się na nim zemścić.

- To Harry Styles- odpowiedziałam.

- Ten z One Direction.- Moja rozmówczyni dostała nagłego olśnienia po chwili milczenia

- Tak. Musze kończyć bo tata mnie zabije za rachunek. Właściwie gdzie teraz jesteś?- zapytałam bo moja przyjaciółka tańczyła w grupie tanecznej i akurat byli na wyjeździe.

-  W Nowym Yorku.- odparła.

- No dobra kończę, tylko w sobotę musisz być koniecznie. Wariuję bez was. Ty tańczysz, Camil jest w Mediolanie na pokazie, a ja męczę się w Londynie.- Odpowiedziałam smutna.

- Wracam za trzy dni już kupiłam bilet. Może odpuść sobie szkołę, twój tata na pewno się zgodzi. On na wszystko się zgadza.

- Może tak zrobię.- zgodziłam się z nią- Dobranoc.

- Papa maleńka.- pożegnała się Ema . Razem z Camil były dla mnie jak siostry, znałyśmy się od przedszkola i od razu się zaprzyjaźniłyśmy.

Przebrałam się piżamę i zeszłam na dół do kuchni. Zajrzałam do lodówki i zobaczyłam przerażającą rzecz. Czym prędzej pobiegłam do pokoju, tylko z lodówki wzięłam jeszcze bitą śmietanę. To będzie słodka zemsta. Na kanapie siedzą winowajcy.

- Kto zjadł moje ciasto czekoladowe.- zapytałam

- Nie ja- odpowiedzieli jednocześnie z pełną buzią.

- Nie wy. Ja jednak uważam, że wy je zjedliście i mam na to dowody.- powiedziałam uśmiechając się złowieszczo. Tata i Leo spojrzeli na siebie porozumiewawczo, a ja napadłam na nich z bitą śmietaną. Potyczkę wygrałam jaj.

- Młoda pożałujesz tego- wygrażał się Leo.

- Skrzywdzisz swoją małą siostrzyczkę.- spojrzałam na niego niewinnie.

- Nie – odpowiedział po chwili namysłu.

- To ja idę do siebie. Tato wagaruję nie idę do szkoły.- ojczulek spojrzał na mnie i odpowiedział.

- To znaczy, że jutro spędzasz ze swoim staruszkiem.

- Ok. Mam ochotę wybrać sobie nowy aparat. Dobranoc.

Pobiegłam na górę i wgramoliłam się do swojego łóżka. Sama nie wiem kiedy zasnęłam. Śnił mi się Harry Styles.

Harry

Nasz dom właśnie opuścił najlepszy informatyk. Dał rade odzyskać większość zdjęć z kart pamięci i danych z telefon. Wszystko wgrał do nowego iPhona. Miałem zamiar znaleźć tę dziewczynę i przerosić ją za swoje zachowanie. Właśnie przyglądałem zdjęcia i trafiłem na znajome zdjęcie. Tym razem to ona stała przed obiektywem, a obok niej facet około 45. Znałem go tak mi się wydawało.

- Chłopaki chodźcie tu.- zawołałem. Wszyscy zjawili się po chwili w moim pokoju. Spojrzeli na mnie pytająco.- Spójrzcie na to zdjęcie.- rozkazałem. Cztery pary oczu wpatrywały się w ekran laptopa.

- Naprawdę ładna.- pierwszy odezwał się Malik.

- Chodzi mi o tego faceta. Skądś go kojarzę.

- To nasz producent Harold.- powiedział Nialler jak zwykle z gębą pełną żarcia. 

                                                   POKÓJ IZZ

                                                ŁAZIENKA IZZ